Çocuk - Fausto Coppi

1932 yılı Mayısının son günleriydi. Savaş sonrası İtalya işsizlikle mücadele etmekte ve Domenico evdeki yedi boğazı doyurmak için sabahtan akşama tarlalarda çalışmaktaydı üstelik haylaz oğlu da hiç yardımcı olmuyordu. Domenico sigarasından derin bir nefes çekerek yavaşça üfledi koyu gri duman akşam üstü ışıklarıyla aydınlanan odada bir müddet asılı kaldı eşi Angiolina elindeki defteri masaya bıraktı, saate baktı duvardaki saatin sarkaç sesi sinir bozucu sessizliği daha da dayanılmaz kılıyordu. Karı koca birazdan alacakları kararın ne büyük değişimlere sebep olacağından habersizce birbirlerine baktılar. Çocuk masada başı öne eğik halde otururken dizindeki yaranın kabuğuyla oynuyor, küçük kardeşi ise karşı koltukta oturmuş olan biteni sessizce izliyordu.

Baba boğuk bir sesle “Oku!” dedi. Çocuk gözlerini yarasının kabuğundan kaldırarak defterini önüne çekti ve okudu “Okulda olmayı bisiklete binmeye yeğlerim.” Tüm gün neredeydin diye sordu baba. “Kırlardaydım, Mossabella’ya kadar gitmişim okula vardığımda 3. ders çoktan bitmişti ve öğretmenim bu yazma cezasını verdi.” diye yanıtladı çocuk. Domenico karısının gözlerine bakarak “Yarından itibaren Signor Ettore’nin dükkanında işe başlıyorsun ne yapacağını gidince öğrenirsin.” diyerek kararını açıkladı. Çocuk “Ama baba Nuvo Ligure 15 kilometre uzakta nasıl giderim?” diye sordu. “İyi ya sende erkenden kalkar ilk otobüse binersin ya da 15 kilometre yürürsün.” diye cevapladı baba. Angiolina önce eşine sonra küçük yavrusuna bir süre baktı ve sofrayı kurayım diyerek odadan çıktı. Çocuk o akşam yaramazlığını telafi etmek için sofrayı kurmasında annesine yardım etse de babasının kararı değişmedi. Çocuk o gece yatağına uzandığında pek de üzülmediğini hatta heyecanla karışık bir merak içinde olduğunu farketti zaten okulla arası oldu olası iyi değildi. Komşularının oğlu Pablo da iki aydır mandırada çalışıyordu. Kendisi için de zamanı gelmişti. Nuvo Ligure bölgesi o yıllarda İtalya’nın bisiklet cennetiydi çoğu ünlü bisikletçi bu bölgede oturmakta ve bölgesel yarışlara katılmaktaydılar. Çocuk bunun bilincinde olduğu için içten içe sevinmekteydi. Biriktireceği parayla alacağı lastikleri, zili hatta dinamo ve farı hayal ederek uykuya daldı. Sabah saat 06.00’da babasının boğuk sesiyle uyandı. Gözlerini aralarken babasının “Hazırlan çıkıyoruz.” komutu geldi. Yatağından kalktı işlik kıyafetlerini giydi annesi çocuk için beyaz bir bezin içine tereyağlı ekmek ve frittata hazırlamıştı. Çıkınını alan çocuk annesini öptü ve babasının ardı sıra yola koyuldu.

Bicycle Thieves

Nuvo Ligure’ye giden otobüs sabah 06.30’da Saint Alasio’dan kalkar ve saat 07.00’de Castellania’da olurdu. Sırayla köylerin içindeki müşterilerini toplayarak Nuvo Ligure’ye götürür akşam saat 18.00’de ise aynı yolu gerisin geri izleyerek kasabada çalışan ya da mallarını satmaya götüren köy insanlarını yuvalarına geri getirirdi. Bazen su kaynattığında yarım saate kadar geciktiği olurdu ama her gün geçerdi. Sabah 07.00 akşam 18.00 bu iki saati unutmamalı ve otobüsü yakalamalıydı, yoksa yürürdü. Otobüs köye beklenen saatten on dakika geç vardı, bekledikleri süre boyunca babası hangi durakta ineceğini, gideceği dükkanın sokağını çocuğa etraflıca belletmişti. Otobüse binmeden son bir kez daha sordu “Neymiş?” “Corso Romualdo Mareanco 51 numara babacığım.” diye cevapladı çocuk. Çocuğunun başını göğsüne bastırdı “Akıllı ol gözünü dört aç.” diye fısıldadı ve şoföre iki lire vererek oğlunu uğurladı. Otobüs ağır ağır köyden çıkarken çocuk arkaya bakmak istedi ancak beyaz toz kütlesi buna mani oldu belki de artık hep ileriye bakmalıydı.

Otobüs ilk olarak komşu köy Carrezzano Superiore’de durdu burada mavi tulumlarının üzeri yağ lekeleriyle kaplı iki genç erkek bindi. Çocuklar ücretlerini verir vermez otobüsün arkasına doğru seğirttiler hallerinden bunu her gün yaptıkları belliydi. Çocuk “Onlarda benim gibi çalışmaya gidiyor herhalde” diye mırıldandı. Yolcularını alan otobüs buğday tarlaları arasındaki bozuk yollarda hoplaya zıplaya ilerledi son durduğu Carerezzano’dan yaklaşık 10 dakika sonra Scrivia Nehri kenarına kurulmuş bir köye vardı. Bu köy Nuvo Ligure’den önceki son duraktı. Çocuk otobüs durunca heyecanlanarak şöföre “Amca geldik mi?” diye seslendi. “Daha var evlat!” cevabını alınca kalktığı koltuğuna geri döndü. Burada kasabaya yumurtalarını götüren bir adam bindi yumurta sepetini bacaklarının arasına alarak çocuğun yanına oturdu. Hantal araç kükreyerek ilerledi Villavernia’dan ayrılır ayrılmaz sola kıvrılarak bir müddet nehrin yan sıra yol aldı sonra sağa dönerek Scrivia nehrinin üzerindeki köprüden geçti. Çocuk köprünün altından gürül gürül akan suyu görünce şaşırdı, yumurtacı adama meraklı bir sesle “Bu kadar su nereden geliyor?” diye sordu. Adam kasketini düzeltirken kuzeyi işaret ederek “Tortona’nın üzerinden Po Nehri akar işte tüm bu su oradan gelir.” dedi.

http://johnsonscoaches.blogspot.com/

Çocukla adam bu sohbeti ederken otobüs çoktan Nuvo Ligure’ye girmişti. Otobüs bir süre sonra meydanda durdu ve şoför kapıları açtı, yolcular birer ikişer otobüsü terkettiler bekleyen çocuğu farkeden şoför parmağıyla ileriyi işaret ederek Corso Romualdo o tarafta, tek numaralar caddenin solunda, çiftler sağ tarafında kalır dedi. Anladığını başını sallayarak gösteren çocuk hızlı adımlarla yürümeye başladı. Arkasından gelen ses saat altıda burada olsan iyi edersin diye çınladı, dönerek şoföre beni almayı unutma diye bağırdı.

İşte o gün o otobüsten Nuvo Ligure sokaklarına inerek kasap çırağı olan o çocuk, Şampiyonlar şampiyonu Fausto Coppi’den başkası değildir. Yıllar sonra o günleri anlatırken “Çalıştığım yerde 20 kiloluk ağır hantal bir bisiklet vardı siparişleri o bisikletle dağıtırdım.Uzun merdivenleri inip çıktığım günlerin sonunda eve bitap bir halde dönerdim ama aynı merdivenler beni güçlendirerek bugün olduğum sporcu olmamı sağladı.” der.

Talih kapıları Coppi’nin önünde sırasıyla açılır. Sipariş götürdüğü müşterilerden biri o yılların ünlü bisikletçisi Girardengo’dur ondan bisikletçilik üzerine tavsiyeler alır. On beş yaşına geldiğinde ise meşhur antrenör ve masör Biagio Cavanna ile tanışır ve ileride ona 5 Giro di Italia, 2 Tour de France, 1 Paris Roubaix, 1 Fleche Wallone, 5 Giro di Lombardia, 3 Milan San Remo, 1 Dünya Şampiyonluğu ve 1 Zamana karşı Dünya rekoru ünvanlarını kazandıracak büyük sporcu haline dönüşür.

Saatte 45.798 km/h hızla 1942’de kırdığı rekor ancak 14 yıl sonra yine başka bir büyük bisikletçi olan Jaques Anquteil tarafından egale edilecektir.

Fazlası için : https://tr.wikipedia.org/wiki/Fausto_Coppi